கண்கள்

நிலவின் வெண் கொழுந்தோ
வானின் வெளி நீலமோ
விட்டில் பூச்சிகளுக்கும்
மண்ணுள்ளி புழுக்களுக்கும்
சூரியனின் அயர்ச்சியில்
வெந்து மடியும்
பிரவாகப் பேய் இருட்டினுள்
அசைவில்லாது
கணக்குகளிடும்
காலத்தின் மூடுபனியினில்

இருப்பினுள்
தூய்மையின் நிறைவில்
பரிதவிக்கும்
குழந்தைமை
புன்னகையும் அழுகையுமின்றி
திடுக்கிடுகையில்
அவன்(ள்)
கண்களை
வழி(லி)யறியாது தவிர்க்கிறேன்!